PADACZKA – NAPAD DRGAWKOWY

DRGAWKI – KONWULSJE, NAPAD DRGAWKOWY – to niezależne od woli skurcze wielu mięśni ciała.

Najpowszechniejszą przyczyną drgawek jest PADACZKA=EPILEPSJA. Innymi przyczynami drgawek mogą być uszkodzenie mózgu, niedotlenienie mózgu, hipoglikemia (niedocukrzenie mózgu), spożycie niektórych trucizn (w tym alkoholu i narkotyków)

Pierwsza pomoc

- chronić poszkodowanego przed urazami, zabezpieczyć głowę (ale nie próbować go unieruchomić w trakcie drgawek)

- utrzymanie drożności dróg oddechowych (ale nie wkładać poszkodowanemu nic do ust)

- po ustaniu drgawek udrożnić poszkodowanemu drogi oddechowe, sprawdzić czy oddycha, jeśli oddycha ułożyć w pozycji bezpiecznej na boku

- monitorowanie (sprawdzanie) oddychania, tętna, świadomości

- należy zapisać czas trwania napadu drgawkowego

KIEDY DZWONIĆ PO KARETKĘ POGOTOWIA

- poszkodowany ma nawracające napady drgawkowe lub jest to jego pierwszy napad

- poszkodowany nie zna żadnych możliwych przyczyn drgawek

- drgawki trwają dłużej niż 5 minut

- poszkodowany jest nieprzytomny przez ponad 10 minut

- poszkodowany doznał urazu innej części ciała.

received_5324349150977061.jpeg

Zasłabnięcie, omdlenie - co to takiego?

Krótkotrwała utrata przytomności, spowodowana tymczasowym zmniejszeniem dopływu krwi do mózgu.

Co może być przyczyną zasłabnięcia, omdlenia?

- ból

- wyczerpanie

- brak jedzenia (niedożywienie, choroby metaboliczne - cukrzyca)

- odwodnienie

- stres

- ciąża (zwiększa się wtedy zapotrzebowanie na tlen, występują zmiany hormonalne)

- po długim okresie bezruchu zwłaszcza kiedy jest ciepło (długotrwałe stanie, długotrwałe siedzenie lub długotrwałe leżenie -> powodują tzw. zaburzenia ortostatyczne czyli krew gromadzi się w kończynach dolnych, dochodzi do ich przekrwienia a zmniejszona jej ilość dociera do mózgu)

Jakie są objawy zasłabnięcia, omdlenia?

- utrata przytomności, na skutek której poszkodowany upada

- zwolnione tętno (badane najlepiej na tętnicy szyjnej)

- blada, zimna skóra i poty

Cel postępowania?

- poprawić dopływ krwi do mózgu

- uspokoić poszkodowanego i zapewnić mu komfort

Co robić?

- kiedy poszkodowanemu zrobi się słabo, poleć mu by się położył (lepiej zapobiegać upadkowi)

- unieś kończyny dolne (nogi) poszkodowanego do góry (można jakiś wałek podłożyć pod łydki/golenie poszkodowanego) – poprawia to dopływ krwi do mózgu

- obserwuj twarz poszkodowanego i wypatruj oznak poprawy samopoczucia

- zapewnij poszkodowanemu świeże powietrze (otwarcie okna, przewiew pomieszczenia, odsunięcie się gapiów)

- gdy poszkodowany zacznie dochodzić do siebie, uspokajaj go i pomóż mu powoli usiąść, jeśli poszkodowanemu znowu zrobi się słabo czynności należy powtórzyć

- jeśli stan się nie poprawi należy wezwać pogotowie (nr tel. 999 lub 112)

UWAGA!

Jeśli poszkodowany nie odzyska przytomności, szybko należy udrożnić mu drogi oddechowe – odchylając głowę do tyłu i sprawdzając czy oddycha.      Jeśli oddycha, układamy go w pozycji bezpiecznej na boku i czekamy na przyjazd karetki pogotowia i ratowników.

Jeśli poszkodowany po udrożnieniu dróg oddechowych nie oddycha, sprawdzamy tętno na tętnicy szyjnej (wtedy najczęściej też nie ma wyczuwalnego tętna) to należy przystąpić do masarzu zewnętrznego serca. Oczywiście jeśli nie była wezwana wcześniej pomoc medyczna – karetka, to należy to bezzwłocznie zrobić, a telefon najlepiej nastawić na tryb głośnomówiący.

ZGODNIE Z WYTYCZNYMI POLSKIEJ RADY RESUSCYTACJI - 2021R

Dla bezpieczeństwa przy udzielaniu pomocy przedmedycznej można ograniczyć się do masażu serca. Nie należy się bać, dzwoniąc na telefon alarmowy dyspozytor poinstruuje co należy robić.

KLUCZOWE WARUNKI PRZEŻYCIA

- szybkie wezwanie pomocy

- prowadzenie RKO (drożność dróg oddechowych i masaż serca), by podtrzymać krążenie i dopływ tlenu do komórek ciała

- wczesne zastosowanie defibrylatora zewnętrznego AED

- szybkie przybycie wyspecjalizowanej pomocy – ratowników i zastosowanie leczenia.

UWAGA ! ! !

  1. KOMÓRKI MÓZGOWE OBUMIERAJĄ PO 4 MINUTACH NIEDOTLENIENIA ! ! !
  2. DO POSZKODOWANEGO ZAWSZE PODCHODŹ OD STRONY NÓG, NIE OD STRONY GŁOWY (BY UNIKNĄĆ URAZU DO POSZKODOWANEGO – NIE MUSI BYĆ NIEPRZYTOMNY JAK ZAKŁADAMY)
  3. ZAWSZE MUSIMY ZADBAĆ O NASZE BEZPIECZEŃSTWO
  4. KOBIETĘ W ZAAWANSOWANEJ CIĄŻY NALEŻY UKŁADAĆ Z POCHYLENIEM NA LEWĄ STRONĘ, NIE NA WZNAK!!!   POD PRAWY POŚLADEK MOŻNA WŁOŻYĆ KLIN NP. ZWINIĘTE UBRANI
  5. JEŚLI POSZKODOWANY ZOSTAŁ WYCIĄGNIETY Z WODY I NIE ODDYCHA NAJLEPIEJ PROWADZIĆ RKO Z ODDECHAMI RATOWNICZYMI (ZACZYNAMY OD 5 ODDECHÓW RATOWNICZYCH) I UCISKAMI KLATKI PIERSIOWEJ (30 UCIŚNIĘĆ A NASTĘPNIE 2 ODDECHY itd.)
  6. UCISKI RATOWNICZE POWINNY BYĆ WYKONYWANE W TEMPIE 100 – 120 NA MINUTĘ
  7. KLATKA PIERSIOWA U DOROSŁEJ OSOBY POWINNA BYĆ UCISKANA NA GŁĘBOKOŚĆ ok. 5 cm.LICZBA ODDECHÓW U DOROSŁEGO CZŁOWIEKA UZNAWANYCH ZA NORMĘ TO 12 – 20 NA MINUTĘ.
  8. SATURACJA CZYLI WYSYCENIE HEMOGLOBINY TLENEM PRAWIDŁOWA TO 96% I WIĘCEJ.

20221231_121939.jpg

UDAR MÓZGU

Udar mózgu to inaczej ZAWAŁ MÓZGU. Występuje gdy dochodzi do zakłócenia dopływu krwi do mózgu. TO W POLSCE TRZECIA PRZYCZYNA ZGONÓW.

Rozróżniamy udar mózgu krowtoczny (zdarza się rzadziej) i niedokrwienny (występuje częściej).

 

Przyczyny UDARU MÓZGU

- zaburzenie dopływu krwi do mózgu

- skrzep blokujący naczynie krwionośne

- pęknięcie naczynia krwionośnego (i ucisk na tkankę nerwową)

 

Jak rozpoznać udar mózgu ?

- jednostronne osłabienie mięśni twarzy (opadanie kącika oka, ust, trudności w uśmiechaniu się równomiernym)

- jednostronne osłabienie mięśni ramion (poszkodowany może unieść tylko jedną rękę)

- zaburzenia mowy

 

Może wystąpić jeszcze:

- nagły niedowład lub brak czucia w twarzy, ramieniu lub nodze po jednej stronie ciała

- nagła utrata lub zaburzenia widzenia

- nagłe trudności w mówieniu lub rozumieniu mowy

- nagła dezorientacja

- nagły ostry ból głowy bez wyraźnej przyczyny

- zawroty głowy, zaburzenia równowagi lub niespodziewany upadek

 

Co robić?

- zorganizować transport do szpitala jak najszybciej lub wezwać KARETKĘ POGOTOWIA (nr telefonu 999 lub 112)

- uspokoić poszkodowanego

- ułożyć poszkodowanego wygodnie i obserwować do czasu przybycia karetki pogotowia

- monitorować i zapisywać oznaki życia (przytomność, oddech, ciśnienie krwi)

- nie podawać nic do picia i nic do jedzenia (mogą być trudności z oddychaniem).

 

jabłka_małe.jpg

Powinniśmy zjadać 5 posiłków dziennie oraz pić przynajmniej 2 litry płynów, najlepiej wody mineralnej. W codziennej diecie nie powinno zabraknąć owoców i warzyw. Natomiast dobrze jest ograniczyć spożywanie soli, tłustych mięs i wędlin.

Dla utrzymania dobrego stanu zdrowia wskazane jest spożywanie wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Warto wiec jeść drób, ryby, oleje roślinne, oliwę z oliwek.

Dieta ma też ogromny wpływ na nasze kości. Powinniśmy uzupełniać nasz jadłospis w produkty bogate w wapń.  Głównym i najbardziej wartościowym źródłem wapnia w diecie są mleko i jego przetwory. Produkty te dostarczają zwykle około 80% tego składnika. Za nimi przemawia nie tylko spora zawartość wapnia, ale również bardzo wysoka jego biodostępność. Z produktów innych niż produkty mleczne sporo wapnia zawierają: ryby z puszki zjadane z ośćmi, fasola, soja, szpinak, kapusta włoska, boćwina, płatki owsiane, zarodki pszenne, orzechy i nasiona.

W zależności od stanu zdrowia seniora lekarz lub dietetyk może zalecić stosowanie specjalistycznej diety.

 

schody_o_lasce.jpg

Światowa Organizacja Zdrowia zaleca aby seniorzy podejmowali umiarkowaną aktywności fizyczną przez co najmniej 30 min przez 5 dni w tygodniu lub bardzo intensywną przez co najmniej 20 min przez 3 dni w tygodniu.

Wysiłek fizyczny osoby starszej powinien być dostosowany do możliwości i stanu jej zdrowia. Seniorzy powinni ćwiczyć przede wszystkim na miarę swoich możliwości.

Należy pamiętać jednak, że wysiłek fizyczny to nie tylko zaplanowane ćwiczenia ruchowe, ale również codzienna aktywność tzn. Wykonywanie codziennych czynności domowych tj. sprzątanie, czynności związanych z pracą zawodową oraz transport (spacerowanie, jazda na rowerze). Osoby z niskim poziomem aktywności powinny zacząć od małej „dawki” wysiłku fizycznego i stopniowo zwiększać – częstotliwość, czas trwania i intensywność wysiłku fizycznego. 

Regularne podejmowanie wysiłku fizycznego wpływa na obniżenie ryzyka rozwoju wielu chorób, w tym: cukrzycy, chorób sercowo-naczyniowych, nadciśnienia, udaru, osteoporozy, raka jelita grubego i raka piersi, a także depresji.

Aktywność fizyczna poprawia również mobilności osoby starszej i zmniejsza ryzyko chorób z tym związanych. Poza tym niweluje odczuwanie bólu przewlekłego, zaburzeń nastroju i/lub zaburzeń snu.

 

20221219_182749.jpg

Ponieważ dokładna przyczyna choroby Alzheimera jest nadal nieznana, nie ma określonego sposobu zapobiegania tej chorobie.  Objawy rozwijają się stopniowo przez wiele lat. Pierwszym symptomem choroby są zazwyczaj problemy z pamięcią krótkotrwałą, przy zachowaniu bardzo dobrej pamięci długotrwałej.  

Objawy choroby Alzheimera różnią się od siebie na poszczególnych etapach otępienia:

Łagodne:
problemy z zapamiętywaniem, rozproszona uwaga, huśtawka nastrojów, problemy osobowościowe, wycofanie z życia rodzinnego, społecznego i kulturalnego.

O średnim nasileniu:
dochodzą: zaburzenia mowy i umiejętności wysławiania się zaburzenia orientacji, niepoznawanie znajomych miejsc, kłopoty z rozpoznawaniem bliskich osób, zachowania agresywne, rozdrażnienie, bezsenność, halucynacje i urojenia.

Zaawansowane:  
dochodzą: brak umiejętności wykonywania prostych czynności codziennych, brak rozpoznawania najbliższych osób, nieumiejętność oceny pory dnia, nieumiejętność prowadzenia rozmów, kłopoty z chodzeniem i z utrzymaniem moczu i stolca.

Ponieważ objawy choroby Alzheimera postępują powoli i dotyczą osób w wieku senioralnym często jest ona łączona mylnie z przebiegającym procesem starzenia i dość późno oraz rzadko diagnozowana.

Niestety, jak dotąd nie opracowano lekarstwa na chorobę Alzheimera. Leki zapisywane dla pacjentów z chorobą Alzheimera tylko łagodzą lub opóźniają pewne objawy i nie są w stanie skutecznie zatrzymać postępu choroby.